Advocacy training in Milaan

Toen Wiske en ik, als leden van de raad van beheer van EDB, de gelegenheid kregen om de Advocacy Training van Europa Donna te volgen in Milaan, in Palazzo delle Stelline, wisten we niet precies wat dit allemaal zou inhouden.

“Advocacy” is een woord dat niet zo makkelijk te vertalen is. “Belangenverdediging” komt nog het dichtst in de buurt.

Vol verwachting meldden we ons ter plaatse aan. Al dadelijk waren we er ons van bewust dat de andere deelneemsters van overal in Europa kwamen. Allemaal (ex-) borstkankerpatiënten uit wel 26 landen, die buiten het feit dat zij “ervaringsdeskundigen” zijn, tevens actief zijn op andere terreinen. Er waren artsen bij, journalisten, wetenschappers, vrijwilligsters van zelfhulpgroepen…

Een bont allegaartje met allen hetzelfde streven: borstkanker en zijn gevolgen bestrijden.

Het zouden goedgevulde dagen worden, want na het welkomstwoord van de voorzitster van Europa Donna, Mary Buchanan, ging men dadelijk van start.

Het eerste deel van het programma was wetenschappelijk gericht: preventie, soorten borstkanker, diagnose, ingrepen, nabehandeling werden ten gronde besproken door deskundigen, die Europese erkenning genieten. Dit alles zo duidelijk dat ook wij, de leken, alles perfect konden volgen en ongelooflijk veel ops-taken.

Een zéér belangrijk tweede deel ging over de meest kwaliteitsvolle behandeling, die men wil garanderen voor elke patiënt, waar ook ter wereld, en hoe deze kwaliteitsnormen kunnen gestandaardiseerd worden.

Het gemeenschappelijk doel van alle aanwezigen was duidelijk, maar hoe dit realiseren?

Dit onderwerp en dus het derde deel van het programma kwam de laatste dag aan bod, met allereerst “assertiviteitstraining”.Er werd ons duidelijk gemaakt dat passiviteit niet loont, maar dat een agressieve benadering ook niet de weg is. Dat het erg belangrijk is assertief te zijn, eerlijk te zijn met jezelf en anderen,.Respect te hebben voor jezelf, maar ook anderen met respect te benaderen om zo tijdens onderhandelingen tot overeenkomsten te komen waar eenieder zich in kan vinden.

Doordacht en erg praktisch werden ons tips gegeven over lichaamstaal, bv hoe belangrijk oogcontact wel is; over gesprekstechnieken, bv dat het tempo waarin je spreekt niet te snel en niet te langzaam mag zijn. Dat voordrachten steeds moeten ingeoefend worden, ook al heeft men al héél wat ervaring. en dat, wanneer je discussies leidt, wel een voorstel kan aanvallen, maar niet de persoon die het voorstel verwoordt. Er werden manieren aangereikt hoe men best kan omgaan met de pers, dat je je boodschap best al verwerkt in je eerste zin.

Als laatste kwam een onderwerp aan bod, waar we nog geen ervaring mee hadden op dat moment, maar wat enkele maanden later al zijn nut bewees : nl. hoe gaat men om met politiekers.

We leerden dat je eerst schriftelijk je project moet voorstellen. Vervolgens een afspraak maken. Dat je het gesprek best tot een 3O-tal minuten beperkt en duidelijke afspraken maakt in verband met de opvolging.

Allemaal helder en praktisch toegelicht

Op het einde van deze driedaagse was het duidelijk dat we enorm véél hebben bijgeleerd en bovendien héél wat “boezemvriendinnen” hebben bijgekregen uit alle delen van Europa